The Broken Sword

Man nehme die Völsunga, die loðbrókar, Beowulf und andere nordische Sagen, dampft sie zusammen auf ein knapp 300 Seiten Werk und dreht "Episch" auf 11. Dieses Fantasy/Neo-Saga-Werk verliert sich nicht in Naturbeschreibungen wie ein anderes bekanntes Epos aus demselben Jahr, sondern liefert ein schauriges, dunkles und blutrünstiges Drama.

Schauplatz ist das frühmittelalterliche Europa, in dem Feenreiche und alte Götter langsam dem vorrückenden Christentum weichen müssen. Der Stil der englischen Version leiht sich viel den alten Sagen und Epen, liest sich aber wesentlich leichter weg und lässt eins eintauchen in eine Welt aus Eis, Blut, verfluchten Schwertern und tragischer Liebe.

Absolute Leseempfehlung!

Koło Tolkiena to nawet nie stało. Brak rozmachu, brak złożoności przedstawianego świata, brak bohaterów, z którymi można by współczuć. Mocno trąci amerykańską pulp literature. Parę fajnych rzeczy jest – przywoływanie zmarłych, aliterowane wiersze – ale to za mało, żeby lektura zapadała w pamięć, nie mówiąc już o dorównaniu temu, co zrobił Tolkien (a takie opinie spotykałem, czytając o tej książce). Autor ślizga się po powierzchni konceptów, które wrzuca do fabuły - tu jakaś przypadkowa wzmianka o faunie z Grecji, tam Odyn odbierający matce dziecko z kazirodczego związku (jeśli się nie wie, że autor napisał kolejną część czy części, to nie wiadomo, po co ta scena jest - to tylko dopełnienie wcześniejszej przepowiedni, które nie gra żadnej roli w fabule tej konkretnej książki). Powieść do zapomnienia.

So yeah, this book has incest in it and I am far less down with than when I read A Game of Thrones 18 years ago.

Struggling to get through the book.